انیمه Terror in Resonance (Zankyou no Terror)
- کارگردان: شینیچیرو واتانابه
- نویسنده: شوتن یانو، هیرروشی سه‌کو، جون کوماگایی و کنتا ایهاراا
- صداپیشگان: کایتو ایشیکاوا، سوما سایتو، آتسومی تانه‌زاکی، شونسوکه ساکویا و مگومی هان
- تعداد قسمت‌ها: ۱۱
- سال پخش: ۲۰۱۴
- میانگین امتیازات انیمه Terror in Resonance در IMDB: نمره ۷.۸ از ۱۰
انیمه Terror in Resonance محصول سال ۲۰۱۴، یک سریال ۱۱ قسمتی در ژانر درام، روانشناختی و معمایی است که روی تأثیر خشونت و بی‌عدالتی بر نوجوانان تمرکز دارد. داستان درباره‌ی دو نوجوان به‌نام‌های تِن و لیو است که در کودکی قربانی آزمایش‌های بی‌رحمانه‌ی یک سازمان دولتی شده‌اند. آن‌ها حالا با هویت‌های جدید و نام‌های مستعار در توکیو عملیات‌های تروریستی برنامه‌ریزی شده انجام می‌دهند تا جامعه را نسبت به فساد و بی‌تفاوتی بزرگسالان آگاه کنند. با‌این‌حال هدف آن‌ها هرگز نابودی بی‌هدف نیست؛ بلکه می‌خواهند نوتیفیکیشن خود را منتقل کرده و با استفاده از هشدار و نوتیفیکیشندهای خشونت، تغییراتی در جهان ایجاد کنند.
ارتباط Terror in Resonance با Takopi’s Original Sin در تمرکز بر نوجوانان آسیب‌دیده و نوتیفیکیشندهای روانی بی‌عدالتی و خشونت است. درست مانند تاکوپی شخصیت‌های اصلی قربانیان یک سیستم ناعادلانه و بی‌رحم هستند که کودکی و معصومیت آن‌ها را از بین برده است. هر تصمیم و هر عملی که انجام می‌دهند، نتیجه‌ی تراژدی گذشته‌شان است و داستان تلاش آن‌ها برای مقابله با درد و بی‌عدالتی را به شکلی قدرتمند و احساسی روایت می‌کند.
از نظر احساسی این سریال ترکیبی از اضطراب، تعلیق و همدلی ایجاد می‌کند. بیننده با عملیات‌های پیچیده و هوشمندانه‌ی تن و لیو در کنار نوتیفیکیشندهای عاطفی آن‌ها همراه می‌شود و همزمان با تجربه‌ی خشونت، رنج و تنهایی شخصیت‌ها، به تأمل درباره‌ی مسئولیت انسانی و نوتیفیکیشندهای اخلاقی تصمیماتشان وادار می‌شود. این همان فضایی است که Takopi ارائه می‌کند: معصومیت در مواجهه با جهان بی‌رحم، آسیب‌پذیری و تلاش برای بازیابی کنترل بر زندگی.
این اثر، مانند دیگر سریال‌های مجموعه، نشان می‌دهد که نوجوانان چگونه تحت تأثیر خشونت و بی‌توجهی بزرگسالان قرار می‌گیرند و تلاش برای بازسازی عدالت و همدلی چگونه می‌تواند مسیر زندگی آن‌ها را شکل دهد. Terror in Resonance تجربه‌ای فراموش‌نشدنی و چندلایه فراهم می‌کند که نوتیفیکیشندهای روانشناختی تراژدی را به شکلی پیچیده و عمیق نشان می‌دهد، درست مانند Takopi.
