براساس یافته‌های گروهی از دانشمندان، میزان زمانی که در اختیار فرد است می‌تواند به اندازه رژیم غذایی و ورزش در بروز زوال عقل تأثیر داشته باشد. این گروه معتقد است تحقیقاتشان می‌تواند باعث تغییر نگرش در تشخیص و درمان این بیماری شود.
برای رسیدن به این نتیجه، پژوهشگران اطلاعات مربوط به زوال عقل را در زمینه‌های همه‌گیرشناسی و علوم عصبی بررسی کردن و نیز داده‌های مطالعات استفاده از زمان را مطالعه کردند. آنها دریافتند کسانی که زمان کافی برای مراقبت از خود ندارند، بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند.
سیمون رپرماند، از نویسندگان مقاله به‌نقل از نیواطلس می‌گوید: «شواهد ما نشان می‌دهد حداقل ۱۰ ساعت در روز برای فعالیت‌های ضروری سلامت مغز، مانند خواب، غذا خوردن، فعالیت بدنی و تعاملات اجتماعی نیاز است. برای بسیاری، به ویژه کسانی که در نقش‌های مراقبتی هستند یا از نظر اقتصادی در شرایط دشواری قرار دارند، رسیدن به این میزان زمان تحت شرایط فعلی نمی‌شود. بنابراین، اگر واقعاً بخواهیم از زوال عقل پیشگیری کنیم، خریدن به کمبود زمان باید.»
به‌گفته‌ی تیم پژوهش، پاک کردن عوامل خطر زوال عقل می‌تواند تا ۴۵ درصد خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد. این عوامل خطر ابتدا توسط کمیسیون لنست در سال ۲۰۲۴ شناسایی شدند و شامل مواردی مانند کمبود آموزش در دوران کودکی، فشار خون بالا، دیابت، کلسترول بالا، کم‌تحرکی، تعاملات اجتماعی و هشت متغیر دیگر هستند.
نقطه‌ی مشترک بسیاری از این عوامل، زمان است. مثلاً، برای جلوگیری از کلسترول بالا و دیابت، افراد نیاز به زمان دارند تا بتوانند غذای سالم تهیه و مصرف کنند. برای جلوگیری از کم‌تحرکی، نیاز به زمان برای ورزش‌کردن دارند و برای داشتن تعاملات اجتماعی کافی، به زمان برای جمع شدن با خانواده و دوستان نیاز دارند.
برای پیشگیری از دیابت، کلسترول بالا، کم‌تحرکی و کاهش تعاملات اجتماعی، افراد نیاز به زمان کافی دارند
پژوهشگران می‌گویند یافته‌هایشان باید در روش‌های تشخیص و درمان زوال عقل مورد توجه قرار گیرد و اگر افراد زمان لازم برای مراقبت از خود را نداشته باشند، صرفاً توصیه به تغذیه سالم یا ورزش کافی نیست.
در پژوهش آمده است: «اگر فقط روی تغییر رفتار و انتخاب شخصی تمرکز کنیم، ممکن است شرایط واقعی زندگی افراد که مانع انجام فعالیت‌های سالم می‌شود، نادیده گرفته شود و گروه‌هایی که محدودیت بیشتری دارند از این برنامه‌ها کنار گذاشته شوند.» این محدودیت‌ها می‌توانند شامل مشکلات اقتصادی، مسئولیت‌های مراقبت از دیگران، وضعیت نامطمئن خانه یا شغل و کمبود اطلاعات درباره سلامت باشند. نیز فشار استفاده زیاد از فناوری و اینترنت هم می‌تواند باعث کمبود زمان شود.
گروه پژوهشگران معتقدند برای پیشگیری از زوال عقل و حفظ سلامت افراد، باید تغییراتی در محیط کار و سیاست‌های سلامت ایجاد شود تا از چیزی که «عدالت زمانی» می‌نامند حمایت شود.
منظور از عدالت زمانی این است که همه افراد فرصت و زمان کافی برای مراقبت از خود، ورزش، تغذیه سالم و ارتباط با دیگران داشته باشند. برای رسیدن به این هدف، اقدامات پیشنهادی شامل کوتاه‌تر کردن مسیر رفت و آمد با بهبود حمل و نقل عمومی، ایجاد انعطاف بیشتر در ساعات و شیوه‌های کاری، اجازه قطع ارتباط با تلفن و اینترنت خارج از ساعت کاری، و فراهم کردن مراقبت از کودکان با هزینه مناسب است.
پرمایندر ساچدِو، یکی از نویسندگان مقاله، توضیح می‌دهد که بیشتر سیاست‌ها و تحقیقات مربوط به سلامت مغز تاکنون بر تغییر رفتار و انتخاب‌های فردی تمرکز داشته‌اند؛ یعنی به مردم گفته شده که باید سالم‌تر غذا بخورند، ورزش کنند و فعالیت‌های ذهنی داشته باشند. اما او تأکید می‌کند که اگر افراد زمان کافی برای انجام این کارها نداشته باشند، این توصیه‌ها مؤثر نخواهند بود و درنتیجه گروه‌هایی از مردم که بیشترین نیاز به مراقبت را دارند، ممکن است کنار گذاشته شوند و از برنامه‌ها بهره‌مند نشوند.
ساچدو این وضعیت را با نابرابری درآمدی مقایسه می‌کند و می‌گوید همان‌طور که دولت‌ها برای کاهش فاصله درآمدی تلاش می‌کنند، باید توجه کنیم که نابرابری در اجازه دسترسی به زمان نیز هست و باید راهکارهایی برای ایجاد فرصت برابر زمانی برای همه افراد فراهم شود.
پژوهش در ژورنال The Lancet Healthy Longevity منتشر شده است.
