مردی که به مدت بیست سال تقریباً نابینا بود، پس از یک جراحی بسیار نادر و پیچیده که در آن بخشی از دندان او در چشمش کاشته شد، بینایی خود را بازیافت. «برنت چپمن» (Brent Chapman)، که در ۱۳ سالگی بینایی خود را به دلیل یک واکنش شدید دارویی از دست داده بود، اکنون پس از حدود ۵۰ عمل جراحی ناموفق سرانجام می‌تواند دوباره دنیا را ببیند.
به ریپورت CNN، برنت چپمن در ۱۳ سالگی پس از مصرف ایبوپروفن دچار یک واکنش آلرژیک شدید و نادر به نام سندرم استیونس جانسون شد. این وضعیت باعث سوختگی‌های شدید در سراسر بدن او، از جمله در سطح چشمانش شد. او ۲۷ روز به کما رفت، چشم چپ خود را به دلیل عفونت از دست داد و بینایی چشم راستش نیز به دلیل ایجاد بافت اسکار و رشد پوست روی قرنیه تقریباً به‌طور کامل از بین رفت. طی ۲۰ سال گذشته چپمن نزدیک به ۵۰ عمل جراحی، عمدتاً پیوند قرنیه، انجام داد. اما بدن او هر بار پیوند را پس می‌زد و قرنیه‌های جدید فقط برای چند ماه یا در بهترین حالت چند سال دوام می‌آوردند.
عملیات موفق عمل «دندان در چشم» در مرد نابینای مرد کانادایی
وقتی تمام گزینه‌ها به بن‌بست رسید، دکتر «گرگ مولونی» (Greg Moloney)، جراح قرنیه در دانشگاه بریتیش کلمبیا، روشی بسیار نادر به نام دندان در چشم را پیشنهاد داد. او از چندماه قبل فرایند طولانی این عمل را شروع کرده بود و به‌تازگی نتایج آن منتشر شده است.
روش دندان در چشم یک فرایند چند مرحله‌ای و طولانی است:
- اول: یک دندان نیش بیمار با لایه نازکی از استخوان و رگ‌های خونی اطرافش برای زنده نگه‌داشتن آن کشیده می‌شود.
- دوم: دندان به‌صورت یک بلوک نازک تراشیده و مرکز آن برای قراردادن یک لنز جدید سوراخ می‌شود.
- سوم: این مجموعه دندان-لنز به مدت چند ماه در گونه بیمار کاشته می‌شود تا بافت نرم بدن دور آن رشد کند و آن را به عنوان یک بخش زنده از خود بپذیرد.
- چهارم: پس از چند ماه این مجموعه با بافت زنده به جلوی چشم بیمار پیوند زده می‌شود. نیز از بافت داخل دهان بیمار نیز برای پوشاندن بخش دندانی این ساختار استفاده می‌شود که به چشم ظاهری مایل به صورتی می‌دهد.
دکتر مولونی علت استفاده از دندان را اینطور توضیح می‌دهد: «دندان یک ساختار ایده‌آل برای نگه‌داشتن یک عنصر فوکوس‌کننده (لنز) است. سخت و محکم است، در محیط‌های نامساعد زنده می‌ماند و بدن آن را می‌پذیرد زیرا بخشی از خودش است.»
جراحی نهایی بسیار طاقت‌فرسا بود و در مجموع بیش از ۱۲ ساعت طول کشید و با عملیات موفق کامل انجام شد. اولین چیزی که برنت چپمن پس از عمل دید، خط افق شهر از دفتر کار دکتر مولونی در طبقه شانزدهم بود.
