در قرن پنجم پیش از میلاد، آناکساگوراس از پذیرش خورشید به‌عنوان خدا خودداری کرد و اذعان داشت که ماه می‌درخشد؛ زیرا نور خورشید را بازتاب می‌دهد و ماه و خورشید خدا نیستند، بلکه اجرام هستند. این سخنان در آتن، جایی که او زندگی می‌کرد، کفرآمیز تلقی شد.
تلاش آناکساگوراس عملیات موفق‌آمیز نبود و بیش از دو هزار سال بعد، ریاضیدانان نشان دادند که با استفاده‌ی تنها از خط‌کش و پرگار، تربیع دایره نمی‌شود. این اثبات با کمک نظریه‌ای ریاضی از اواریست گالوا امکان‌پذیر شد که او نیز در زندگی خود به دلیل پیشنهاد نوشیدن برای مرگ پادشاه فرانسه، زندانی شده بود.
Courtesy of The Ohio State University Archives
تیبور رادو، متولد مجارستان، اوایل قرن بیستم مهندسی می‌خواند اما پس از آغاز جنگ جهانی اول مجبور به ترک تحصیل شد و در جبهه روسیه خدمت کرد. در سال ۱۹۱۶، به اردوگاه اسیران جنگی در سیبری انتقال یافت و در آن‌جا با ادوارد هلی، ریاضیدان اتریشی که او نیز زندانی بود، آشنا شد. هلی، رادو را با اصول پژوهش ریاضی آشنا کرد. در جریان شورش‌های ارتش سفید روسیه در ۱۹۱۹، رادو توانست از اردوگاه فرار و با پای پیاده از سیبری عبور کند. او بیش از هزار کیلومتر مسیر تا مجارستان را طی کرد و در سال ۱۹۲۰ به وطنش رسید.
رادو تحصیلات خود را ادامه دادن داد و با الهام از هلی که تا زمان مرگش در سال ۱۹۴۳ ارتباط نزدیکش را با او نگه داشت، این بار ریاضیات را انتخاب کرد. رادو در طول حرفه‌ی خود به بررسی کردن محدودیت‌های ریاضیات خرید و موفق به ساخت اعداد و توابع «غیرقابل محاسبه» شد که قابلیت محاسبه‌ی آن‌ها، حتی از توان قوی‌ترین ابرکامپیوترها نیز فراتر است.
در دهه ۱۹۳۰ با افزایش تنش‌های جهانی، آندره ویل، ریاضیدان صلح‌طلب، برای فرار از خدمت نظامی فرانسه به آمریکا مهاجرت کرد. ویل در سفر تحقیقاتی به فنلاند بود که جنگ جهانی دوم آغاز شد و کمی بعد به اتهام جاسوسی به دام افتاد، زیرا مقامات فنلاند مدارک مشکوکی یافتند. ویل بعدها توضیح داد که دست‌نوشته‌ها ظاهراً مشکوک بودند، شبیه آثار سوفوس لی که در سال ۱۸۷۰ در پاریس به اتهام جاسوسی بازداشت شده بود. مقامات نیز رول‌های کاغذی، نامه‌ای به زبان روسی و کارت‌هایی با نام مستعار وی و دیگر ریاضیدانان فرانسوی پیدا کردند.
چهار ریاضیدان مذکور، تنها نمونه‌ای از افرادی هستند که دستاوردهای مهمی در ریاضیات داشته‌اند یا با مفاهیم ریاضی مواجه شده‌اند که مسیر حرفه‌ای‌شان را تغییر داده است. کریستوفر هاونز که در سال ۲۰۱۰ به جرم قتل محکوم شد، پروژه‌ی ریاضیات زندان (PMP) را برای اجازه دسترسی زندانیان به پژوهش ریاضی در آمریکا تأسیس کرد. این پروژه نیاز به محتوای تخصصی در زندان را برطرف می‌کند، زیرا لایبرری‌ها اغلب فاقد تجهیزات کافی هستند و زندانیان به اینترنت اجازه دسترسی ندارند. برنامه مشاوره در پروژه‌ی ریاضیات زندان امکان تبادل ایده میان زندانیان علاقه‌مند و ریاضیدانان را فراهم می‌کند.
پروژه‌ی ریاضیات زندان در بسیاری از زمینه‌ها موفق بوده است و برخی از زندانیان اولین مقالات حرفه‌ای خود را با آن منتشر کرده‌اند. چون، با در نظر گرفتن تاریخچه‌ی طولانی دستاوردهای ریاضی که در پشت میله‌های زندان آغاز شده، آینده‌ی این پروژه و کشفیات ریاضی که در پی خواهد داشت، بسیار هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد.
