شکست کنسول ساترن دربرابر پلی استیشن ۱ نقطه عطفی بود که ذخایر مالی و اعتماد به برند سگا را بهشدت تضعیف کرد و ادامه دادن حضور این شرکت در بازار سختافزار را ناممکن ساخت. این شکست ناشی از دو عامل اصلی بود: پیچیدگی فنی و اشتباه مهلک بازاریابی در زمان عرضه.
سگا ساترن با دو پردازنده مرکزی، روی کاغذ یک هیولای قدرتمند بود، اما همین معماری پیچیده بهخصوص در زمینه گرافیک سهبعدی باعث شد که توسعهدهندگان ثرد-پارتی برای برنامهنویسی روی این کنسول حسابی به دردسر بیفتند. سگا نهتنها ابزارهای توسعه ناکارآمدی در اختیار توسعهدهندگان قرار داد، بلکه در کمک از تیمهای مستقل هم عملکرد ضعیفی داشت و آنها را عملا تنها گذاشت.
سگا با فرض اینکه قدرت خام سختافزاری پیروز خواهد شد، به سهولت توسعه اهمیت نداد. درنتیجه درحالیکه کنسول پلی استیشن با مجموعه گستردهای از بازیهای متنوع و باکیفیت مورد استقبال قرار گرفت، ساترن تعداد انگشتشماری بازی جذاب در اختیار داشت. این عقبماندگی در ارائه محتوا مقابل سونی که نبض بازار را در اختیار داشت، شکست سنگینی را برای شرکت SEGA رقم زد.
بزرگترین اشتباه بازاریابی سگا در نسل پنجم در کنفرانس E3 1995 رخ داد. سگا ژاپن به شتاب در عرضه اعتقاد داشت. درحالیکه رئیس سگا آمریکا میدانست که سونی پلی استیشن را برای عرضه در پاییز آماده میکند، بهطور ناگهانی اعلام کرد که ساترن بلافاصله و پیش از موعد مقرر عرضه خواهد شد. علاوهبراین قیمت کنسول ۳۹۹ دلار اعلام شد. سگا با این تصمیم دو اشتباه استراتژیک را همزمان مرتکب شد؛ اشتباهاتی که بهشتاب به کاهش اعتبار و بیاعتمادی گسترده توسعهدهندگان منجر شد:
- خشم خردهفروشان: عرضه ناگهانی باعث شد که بسیاری از خردهفروشان و شرکای تجاری که برای عرضه در پاییز آماده بودند، خشمگین شوند و نتوانند موجودی کافی را تأمین کنند.
- ضربه سونی: سونی که منتظر لغزش سگا بود، با ضربهای مهلک پاسخ داد: مدیر اجرایی این شرکت روی صحنه آمد، قیمت ۲۹۹ دلاری پلی استیشن ۱ را اعلام کرد و صحنه را ترک کرد. همین اختلاف ۱۰۰ دلاری تمام شتاب بازار را بهسوی پلی استیشن سوق داد. سونی با زیر قیمت فروختن پلی استیشن توانست یک استراتژی بسیار موفق را با اتکا به پیشبینیهای فروش زیاد اجرا کند. ساترن نهتنها در رقابت با PS1 شکست خورد، بلکه این شکست ضربهای عمیق به بنیان مالی سگا وارد کرد؛ ضربهای که توان شرکت را برای تحمل زیانهای آینده را بهشدت کاهش داد.