محققان دانشگاه کوئین ماری لندن و کالج دانشگاهی لندن کشف کردهاند که انسانها میتوانند اشیای دفنشده در شن را بدون لمس مستقیم آنها شناسایی کنند.
لامسه همیشه به عنوان یک حس محدود به تماس نزدیک شناخته شده که با تماس پوست بهدست میآید. اما مطالعه جدیدی که در کنفرانس بینالمللی توسعه و یادگیری IEEE (ICDL) ارائه شده، خلاف این موضوع را نشان میدهد.
در این مطالعه از شرکتکنندگان خواسته شد که انگشتان خود را به آرامی از میان شنها حرکت دهند تا یک مکعب مخفیشده را پیدا کنند. نکته قابلتوجه اینکه آنها توانستند موقعیت مکعب دفنشده را دقیق قابل توجهی شناسایی کنند.
نتایج این تحقیق نشان میدهد که انسانها نیز مانند برخی پرندگان توانایی «لمس از راه دور» را دارند. پرندگان ساحلی معمولاً از این حس برای شناسایی شکار خود در زیر شنها استفاده میکنند و از لرزشهای مکانیکی ظریف کمک میگیرند.
محققان میگویند انسانها هم میتوانند چنین نشانههایی را با جابهجاییهای ذرات ریز شنها تشخیص دهند.
عملکرد انسانها و ربات در لمس بدون تماس
برای بررسی کردن بیشتر، آنها عملکرد انسانها را با عملکرد یک حسگر لمسی رباتیک مقایسه کردند که با استفاده از الگوریتم «حافظه بلندمدت کوتاهمدت» (LSTM) آموزش دیده بود. نتیجه این آموزش نشان داد که انسانها دقتی برابر با ۷۰٫۷ درصد داشتند. اما ربات اغلب نتایج مثبت کاذب تولید میکرد و همین موضوع باعث شد تا دقت کلی آن تنها ۴۰ درصد باشد.
این نتایج نشان میدهد که انسانها میتوانند اشیا را پیش از تماس واقعی حس کنند.
تیم تحقیقاتی معتقد است که این کشف میتواند نحوه طراحی سیستمهای لمسی برای رباتها و ابزارهای کمکی را دگرگون کند. آنها میگویند با مطالعه حساسیت لمس انسان، توسعهدهندگان میتوانند ماشینهایی بسازند که با حداقل لاگینی بصری قادر به شناسایی اشیای دفنشده یا پنهان هستند.













