اکشن یا وحشت؟ تأثیر زاویه دید بر تجربه بازی
یکی از بزرگ‌ترین بحث‌ها در بین طرفداران Resident Evil این است که بازی‌ها باید تمرکز بیشتری روی اکشن داشته باشند یا وحشت؟ زاویه دید دوربین نقش کلیدی در شکل‌دهی این تجربه دارد.
زاویه سوم شخص، به ویژه سبک زاویه دید از روی شانه (OTS)، بیشتر برای کنترل مبارزه و اکشن سینمایی مناسب است. دید وسیع‌تر محیط و امکان دیدن کل بدن شخصیت به بازیکن اجازه می‌دهد موقعیت دشمنان را بهتر ارزیابی کند، تاکتیک‌های دفاعی و هجومی را راحت‌تر اجرا کند، و همزمان از محیط بهره ببرد. به همین دلیل، ورژن‌هایی مثل Resident Evil 4 و ریمیک‌های RE2 و RE3 حس اکشن را بسیار تقویت کردند، در حالی که ترس همچنان هست اما کمتر از سبک اول شخص ضربه روانی وارد می‌کند.
از طرفی زاویه اول شخص برای ترس خالص‌تر و غوطه‌وری در محیط بسیار مؤثر است. دید محدود، حس ناتوانی و قرار گرفتن درون شخصیت، اضطراب و شوک لحظه‌ای را افزایش می‌دهد. ورژن‌های RE7 و RE8 نشان دادند که وقتی بازیکن ناتوان است اطراف خود را کامل ببیند، هر صدای خش‌خش یا حرکت دشمن خیلی ترسناک می‌شود. پس، اول شخص بیشتر به سمت وحشت روان‌شناختی و ترس شدید گرایش دارد تا اکشن گسترده.
بازی‌های مدرن تلاش می‌کنند بین این دو تعادل برقرار کنند. برخی صحنه‌ها از سوم شخص برای اکشن و تیراندازی استفاده می‌کنند، و بخش‌های دیگر با اول شخص حس وحشت روان‌شناختی را تشدید می‌کنند. این جابه‌جایی پویا نه تنها تجربه را متنوع‌تر می‌کند، بلکه به بازیکن اجازه می‌دهد هم هیجان اکشن و هم اضطراب وحشت را تجربه کند، بدون اینکه یکی از دیگری قربانی شود.
ترکیب این دو زاویه دید در Resident Evil 9: Requiem به بازیکنان این امکان را می‌دهد که بسته به موقعیت و نیاز خود، بین اول شخص و سوم شخص جابه‌جا شوند. مثلاً، در مواجهه با دشمنان بزرگ و ترسناک، زاویه دید اول شخص می‌تواند حس ترس را افزایش دهد، در حالی که در بخش‌های اکشن و مبارزات، زاویه دید سوم شخص کنترل و دقت بیشتری را فراهم می‌کند.
یکی از موضوعات جالبی که در مصاحبه کارگردان این بازی با وبسایت GamesRadar به آن خریده شد، علت نیاز به وجود زاویه دید سوم شخص در Resident Evil 9 بود. ناکانیشی در اینباره می‌گوید:
در مورد زاویه دید اول شخص دوربین در رزیدنت اویل ۷، باید گفت که سعی داشتیم از این ترفند برای جذاب‌تر و ترسناک‌تر کردن بازی استفاده کنیم. فکر می‌کنم اکثر طرفداران و رسانه‌ها هم موافق باشند که این بازی واقعاً ترسناک بود. اما مسئله‌ای که هست این است که احتمالاً این تصمیم باعث شد بازی بیش از حد ترسناک شود!
– ناکانیشی، کپکام
فکر می‌کنم این شدت از حس خالص وحشت برای برخی مخاطبان قابل تحمل نبود. به خاطر همین خیلی‌ها نتوانستند این بازی را تا انتها ادامه دادن دهند. به خاطر همین گاهی به این فکر می‌کردیم که هدف ما لذت بردن مخاطبان از بازی است. بنابراین اگر بازی را از دید اول شخص شروع کردید و احساس کردید زیادی ترسناک است، زاویه سوم شخص راهی تا با داشتن یک شخصیت دیگر به عنوان آواتاری از خودتان در بازی، کمی از سطح وحشت فاصله بگیرید.
– ناکانیشی، کپکام
منصفانه هم که نگاه کنیم، درهم شکستن دیوارهای خانه توسط جک بیکر در رزیدنت اویل ۷ و استرس دنبال کردنمان در راهروهای تنگ و مسیرهای بسته‌ی آن، چیزی نیست که به این سادگی‌ها فراموش کنیم. درباره دهکد برنامهه رزیدنت اویل ۸ هم شاید اگر صحبت نکنیم بهتر باشد!
