وقتی اولین بار با لوله‌ای فلزی در دست سراغ یکی از موجودات ترسناک Silent Hill f می‌روید، متوجه خواهید شد که سیستم مبارزه‌های این بازی شبیه هیچ‌کد برنامهام از ورژن‌های قبلی مجموعه نیست. جاخالی دادن‌های به‌موقع، کانتر اتک یا همان ضدحمله‌هایی که برای درست اجرا شدن آن‌ها باید به اندازه سکیرو شتاب‌عمل داشته باشید و نبردهایی که بر پایه کنترل درست استامینا هستند، مکانیک‌هایی ارائه می‌دهند که اگر برای توصیف سیستم نبرد یک بازی آن‌ها را شرح دهید، احتمالا سایلنت هیل آخرین گزینه‌ای است که به ذهن مخاطب‌تان می‌رسد. اما این‌ها، دقیقا سیستمی هستند که استودیو نئوباردز برای نبرد‌های بازی Silent Hill f طراحی کرده است و به‌خودی خود هم این موضوع هیچ ایرادی ندارد.
از قضا اینکه سازنده‌های Silent Hill f شخصیت اصلی بازی را در نبردها در موضع ضعف قرار داده‌اند، ویژگی مثبتی است که می‌تواند باعث اثرگذاری بیشتر حس ترس بازی ترسناکی مثل این ورژن از سایلنت هیل باشد. به هر حال هیناکو، شخصیت اصلی بازی، دختری کم سن و سال است که در جهانی وحشتناک گرفتار می‌شود و کسی هم انتظار ندارد او بتواند مثل دانته و ورجیل شمشیر بزند یا حتی سلاح گرم در دست بگیرد. اما مشکل اینجاست که Silent Hill f، در ارائه سیستمی که برای مبارزه‌های بازی در نظر گرفته است، با مشکلاتی ساختاری و ضعف‌هایی آشکار از حیث طراحی گیم‌پلی دست و پنجه نرم می‌کند.
