با اینکه چند سال یک بار شینوبی‌های قدیمی مخصوصا شینوبی موردعلاقه‌م یعنی ورژن سوم را بازی می‌کنم، باز پیش از تجربه Shinobi Art of Vengeance مجدد ورژن اول و سوم و حتی شدو دنسر را تمام کردم. زمانی که دموی بازی عرضه شد، اولین موردی که در ورژن آزمایشی بازی جدید شینوبی برام سوال ایجاد کرد این بود که آیا این بازی مترویدوینیا است؟ حرکات دوربین، دور شدن و نزدیک شدنش در یک سری از صحنه‌ها به من این حس را می‌دادند که بازی مترویدوینیا شده است. اما پس از تمام کردن بازی فهمیدم که سیستم نقشه بازی درواقع به نوعی وابسته به ریشه‌های ورژن اصلی است. اگر یادتان باشد در مراحل نهایی شینوبی سگا و حتی شینوبی سوم شما در یک هزارتویی گیر میافتید و باید با نقشه‌خوانی مسیر اصلی خودتان را پیدا کنید.
پس می‌توانیم بگوییم بازی Shinobi Art of Vengeance مترویدوینیا نیست. شما به نوعی با یک بازی اکشن خطی طرف هستید که بعضی از مراحل آن یک حال و هوای مترویدوینیایی به خودش می‌گیرد. یعنی اینکه شما برای باز کردن بعضی از درها باید یک سری مسیرهای فرعی و مارپیچ را کاوش کنید. برای همین فهمیدن هویت این بازی واقعا کار سختی شده است.
بیایید سبک کلی بازی را براتون تعریف کنم. بازی شامل چندین مراحل مختلف است که به صورت خطی به هم وصل می‌شوند. اما خب مثل بازی‌های قبلی، اواخر بازی شاید سیستم نقشه ما را یکم کلافه کند و مرتب گم شویم. زیاد گیر خاصی نمیشه به این موضوع داد چون مراحل آخر شینوبی‌های قدیمی هم شما را در اینطور وضعیتی قرا می‌دهد. برای همین شاید حتی طرفدارهای شینوبی از اینکه اسم مترویدوینیا را روی آن بگذاریم ناراحت شوند. به نوعی می‌شود گفت که این سیستم نقشه مختص شینوبی‌های قدیمی است.
