صفحه توسعه‌دهندگان اندروید نحوه‌ی شروع کردن اپلیکیشن‌ها را در قالب سه اصطلاح توضیح می‌دهد: «استارت سرد» (cold start)، «استارت گرم» (warm start) و «استارت داغ» (hot start).
«استارت سرد» حالتی است که اپلیکیشنی که قبلاً کاملاً بسته شده بود، از صفر اجرا می‌شود. همان‌طور که گوگل اشاره می‌کند، شروع سرد به زمان و منابع بیشتری نسبت به حالت‌های دیگر نیاز دارد، زیرا باید فرایندهای بسیار بیشتری را برای شروع کردن اپ کنترل کند.
در مقابل، «استارت گرم» به این معناست که اپلیکیشن از قبل در حافظه گوشی هست؛ یعنی می‌توانید با منوی مالتی‌تسکینگ به آن اجازه دسترسی داشته باشید. در این حالت دستگاه اندرویدی تنها «زیرمجموعه‌ای از فرایندها» را در مقایسه با شروع سرد اجرا می‌کند.
درنهایت، «استارت داغ» زمانی است که یوزر صرفاً اپلیکیشنی را که اخیراً استفاده کرده، دوباره روی صفحه می‌آورد. در این حالت اندروید برای فعال ماندن اپلیکیشن به حداقل فعالیت ممکن نیاز دارد.
برای درک ساده‌تر این موضوع، می‌توانیم آن را با روشن‌کردن خودرو در یک روز برفی و بسیار سرد مقایسه کنیم: اگر خودرویی در دمای زیر صفر برای مدت طولانی خاموش مانده باشد؛ روشن‌کردنش سخت و زمان‌بر است. اما اگر مدتی با خودرو رانندگی کرده باشید و فقط برای خرید یک قهوه یا پشت چراغ‌قرمز متوقف شوید، می‌توانید خودرو را نسبتاً سریع دوباره روشن کنید.
درنهایت اگر موتور خودروی شما روشن باشد یا مثلاً کلاچ را ناگهانی رها کرده باشید و ماشین خاموش شود، روشن‌کردن دوباره آن تقریباً زحمتی نخواهد داشت.
