توجه به این نکته باید که مطالعه توصیف‌شده ثابت نمی‌کند که ماراتن یا اولتراماراتن باعث سرطان روده می‌شوند. این مطالعه، نیز نشان نمی‌دهد که بیشتر سرطان‌های روده در سنین پایین در دونده‌ها رخ می‌دهد. بیشتر بیماران جوان مبتلا به این سرطان‌ها ورزشکاران استقامتی نیستند. علاوه‌بر‌این، مطالعه بررسی کردن نمی‌کند که آیا ورزش متوسط همان خطرات را دارد یا خیر.
نکته‌ای که مطالعه تازه به ورزشکاران استقامتی یادآوری می‌کند این است که چنان‌چه پس از دویدن، خون در مدفوع، تغییر در عادات روده، درد شکم یا کم‌خونی داشته باشند، نباید فکر کنند این مسائل فقط ناشی از ورزش است و آن را نادیده بگیرند. این علائم می‌تواند نشانه مشکل جدی‌تری باشد و باید پیگیری شود.
در جامعه‌ای که مشکلات گوارشی رایج هستند و اغلب طبیعی فرض می‌شوند، تشخیص علائم هشداردهنده آسان نیست. کارشناسان بر این موضوع تاکید می‌کنند که باید به دونده‌های جوانی که پس از دوهای طولانی دچار خونریزی می‌شوند، غربالگری ارائه شود، زیرا کولونوسکوپی می‌تواند ضایعات پیش‌سرطانی را پاک کردن و از تبدیل آن‌ها به سرطان جلوگیری کند.
مطالعه نشان می‌دهد که ورزش معمولی و منظم با شدت متوسط تا زیاد برای سلامت و پیشگیری از سرطان مفید است و انجام مکرر ورزش‌های استقامتی شدید ضروری نیست.
اگر تحقیقات بعدی ثابت کنند که ورزشکاران استقامتی که خیلی زیاد ورزش می‌کنند، خطر بالاتری برای ابتلا به بیماری خاصی (مثلاً سرطان روده) دارند، پزشکان ممکن است هدایت‌گری استفادهیی‌های پزشکی را تغییر دهند. مثلاً به این گروه از ورزشکاران پیشنهاد کنند که کولونوسکوپی را زودتر از سن ۴۵ سال انجام دهند.
دویدن طولانی و استقامتی برای بسیاری از افراد خوب و مفید است و نباید فقط به‌دلیل نتیجه مطالعه‌ای کوچک، دویدن را کنار گذاشت، اما باید حواسمان به بدنمان هم باشد. اگر علائمی مثل خونریزی یا چیزهای غیرعادی دیدیم، نباید فکر کنیم فقط نتیجه تمرین است. این علائم ممکن است مشکل پزشکی باشد و باید جدی گرفته شود.
