پس از دو دهه جست‌وجوی بی‌وقفه، اکنون یک باستان‌شناس معتقد است که در آستانه‌ی حل یکی از بزرگ‌ترین معماهای کشف‌نشده‌ی تاریخ قرار دارد: آرامگاه گمشده‌ی کلئوپاترا. کاتلین مارتینز، کاوشگر نشنال جئوگرافیک، با کشف مجموعه‌ای عظیم از سازه‌های باستانی غرق‌شده در سواحل مصر، اکنون باور دارد که مقبره‌ی آخرین فرعون مصر و مارک آنتونی، معشوقش، ممکن است در زیر آب‌های مدیترانه پنهان شده باشد.
کلئوپاترا، ملکه‌ی افسانه‌ای مصر، از قرن‌ها پیش ذهن و تخیل مردم جهان را تسخیر کرده است. باستان‌شناسان از سال‌ها پیش در جست‌وجوی مقبره‌ی او هستند؛ آرامگاهی که بنا بر روایت مشهور، همراه با مارک آنتونی در آن آرمیده است. با وجود تلاش‌های فراوان، هیچ نشانی قطعی از این مقبره به‌دست نیامده، هرچند باور عمومی بر این است که محل دفن او باید در نزدیکی کاخ سلطنتی اسکندریه قرار داشته باشد.
مسیر حرفه‌ای مارتینز ابتدا از دنیای حقوق جنایی آغاز شد و سپس در مسیر باستان‌شناسی ادامه دادن یافت. او معمای مکان دفن کلئوپاترا را همچون یک پرونده‌ی جنایی بررسی کردن کرد: تحلیل شخصیت ملکه، شناسایی دوستان و دشمنانش و بازسازی الگوهای تصمیم‌گیری او. مارتینز در گفت‌وگو با ارزتکنیکا، توضیح داد که کلئوپاترا استراتژیست بود و همیشه نقشه‌ای جایگزین داشت. همین ویژگی باعث شد او به این نتیجه برسد که ملکه حتی برای مرگ خود نیز برنامه‌ریزی کرده و احتمالاً دستور داده بود جسدش با تونل‌های مخفی به آرامگاهی ناشناخته منتقل شود.
روایت‌های تاریخی از زندانی بودن کلئوپاترا در کاخ سلطنتی سخن می‌گویند. گفته می‌شود یکی از متحدانش برایش سبدی از انجیر آورد که درون آن مار کبرایی پنهان بود و نیش مرگبارش به زندگی ملکه پایان داد. اما مارتینز این پرسش را مطرح کرد که چرا باید از یک مار واقعی استفاده می‌شد، درحالی‌که می‌توانستند زهر آن را در غذا یا نوشیدنی مخلوط کنند.
اسطوره‌شناسی مصر، پاسخی برای این پرسش دارد. مار با الهه ایزیس پیوند داشت و کلئوپاترا خود را به‌عنوان تجسم انسانی این الهه معرفی کرده بود. به گفته‌ی مارتینز، او می‌مرد، اما نه به‌عنوان یک زندانی، بلکه به‌عنوان ایزیس، به‌عنوان الهه و همین است که او را به افسانه بدل کرد. چنین نگرشی این احتمال را تقویت می‌کند که او وصیت کرده باشد خود و آنتونی در معبدی وقف ایزیس به خاک سپرده شوند؛ نظریه‌ای که نوشته‌های پترارک و منابع دیگر نیز از آن کمک می‌کنند.
