بازسازی Metal Gear Solid Δ هم از موتور گرافیکی Unreal Engine 5 بهره می‌برد؛ انجینی که چالش‌های بهینه‌سازی و لاگ‌آوتی‌های نه‌چندان بهینه‌ای که طی سالیان اخیر به‌دست بازیکنان رساند، نام‌اش را به‌‌نگرانی پی‌سی‌بازها تبدیل کرده است.
از مشکلات بهینه‌سازی که بگذریم، آنریل انجین ۵ برای جزئیات فوتورئال و نورپردازی پیشرفته زبان‌زد است. نتیجه را در همان ثانیه‌های آغازین از نشان دادن‌های گیم‌پلی بازی می‌توانستیم حس کنیم. بازتاب‌های آب روی پارچه‌ی یونیفرم و تجهیزات، رد قطرات باران روی برگ‌ها، تغییرات ظریف نور هنگام حرکت زیر سایه‌ی درختان و نوسان مه جنگلی. این جلوه‌ها فقط «زیبا» نیستند؛ حس حضور در محیط را تقویت می‌کنند و وقتی قرار است با استتار کار کنید، خواناییِ بصری و «درک عمق» اهمیت مضاعف دارد.
نکته‌ی مهم این است که تیم سازنده به‌جای دست‌کاری افراطی در کلیت طراحی مراحل، تلاش کرده نقشه‌ها و چیدمان آشنا را حفظ کند و به‌جای آن، «کالبد پوشاننده» بازی را عوض کند. به بیان دیگر، تمام جهش‌های فنی بر آن نخ تسبیحی استوار شده‌اند که به‌دست تیم کوجیما آفریده شد. این انتخاب برای طرفداران قدیمی، یک امتیاز است: قرار نیز آن نوستالژی بی‌مانند را فدای پیشرفت فنی کنیم.
