«داستان بازی قدرتمند است، شخصیت‌ها به‌خوبی خریده شده‌اند و هرچه بیشتر بازی کنید، فضای آن تاثیرگذارتر می‌شود. دو ورژن این مجموعه شباهت زیادی به یکد برنامهیگر دارند؛ ورژن نخست آشفته اما محبوب بود و همین توصیف برای دنباله‌اش نیز صدق می‌کند.
هرچند ایراداتی دارد، به‌ویژه در سیستم مبارزات، اما در عین حال از روح و جذابیت خاصی برخوردار است. اگر بتوانید از نقص‌های فنی بازی چشم‌پوشی کنید و تمرکز خود را بر داستان و توانایی‌های شخصیت اصلی بگذارید، این بازی نسیمی تازه در ژانر خود محسوب می‌شود.»
«داستانی گیرا و پر از دسیسه و قتل که هرچند جذاب است، در قالب یک دنباله نقش‌آفرینی برای یافتن هویت خود تقلا می‌کند.»
«باید بگویم رابطه‌ام با Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 چیزی میان عشق و نفرت است؛ احساسی پیچیده که خلاصه‌کردنش در یک جمله یا عدد دشوار است. گاهی می‌خواهم خلوتی عاشقانه با آن داشته باشم و گاهی دلم می‌خواهد خفه‌اش کنم. در میان چیزهایی که آزارم می‌دهد، لحظاتی دوست‌داشتنی هست و در بخش‌هایی که بیش از همه لذت می‌برم، نشانه‌هایی از چیزهایی که از آن‌ها بیزارم حس می‌کنم. با داستانی مواجه هستیم که ارزش تجربه‌کردن را دارد؛ اما در نهایت مرا به‌طرز دردناکی ناامید کرد.
بازی در به‌تصویرکشیدن حس واقعی زندگی در نقش یک خون‌آشام موفق است؛ اما برخی جنبه‌های حیاتی را کاملا نادیده می‌گیرد. آیا از آن لذت بردم؟ بله بی‌تردید. آیا آن را توصیه می‌کنم؟ پاسخ پیچیده‌تر از این است. جالب اینکه همین را می‌توان درباره ورژن قبلی نیز گفت. هر دو اثری عمیقا معیوب، اما در عین حال منحصربه‌فرد و قابل‌توجه هستند؛ همانند دو گاز متفاوت اما به‌یادماندنی از یک سیب و شاید این بهترین تعریفی باشد که بتوان به آن داد.»
«Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 بازی‌ای نیست که بتواند سلیقه همه را راضی کند. اگر به‌دنبال عمق و گستره محتوای نقش‌آفرینی‌های بزرگ AAA هستید، برداشت فروتنانه The Chinese Room از شب‌های سیاتل ممکن است اندکی ناامیدتان کند؛ اما اگر به داستانی پرکشش علاقه‌مندید و گیم‌پلی‌ای می‌خواهید که هرچند همیشه فرصت کافی برای درخشش ندارد، اما اغلب به‌خوبی از پس وظیفه‌اش برمی‌آید، احتمالا از این ماجراجویی نسبتا آرام لذت خواهید برد. به نوعی، Bloodlines 2 ادامه دادن‌ای درخور برای میراث ورژن اول است؛ اثری پر ایراد، اما با نویسندگی درخشان.»
«استودیوی The Chinese Room توانسته است از قطعات به‌جامانده از گذشته چیزی سر هم کند؛ اما این اکشن نقش‌آفرینی اثری پوچ و مکانیکی به‌نظر می‌رسد. تنها بازیگری‌ها و اجراهای درخشان شخصیت‌ها هستند که آن را از سقوط کامل نجات می‌دهند.»
