البته که این وسط گان‌پلی و اکشن‌های خوبی بازی تا حدی کمپین را نجات می‌دهند اما کلیت ماجرا، چیزی جز چند مرحله جنگیدن با دشمنان هوش مصنوعی نیست و بیشتر انگار حکم مراحلی تمرینی برای یاد گرفتن نحوه استفاده از تجهیزات مختلف و عادت کردن به سلاح‌های بازی را دارد. به‌نظرم حتی کمپین نه‌چندان عمیق بتلفیلد وان هم تجربه داستانی بهتری داشت و شاید بهترین کار هم این باشد که درست مثل پیشنهاد خود EA، پس از تمام کردن بخش داستانی بتلفیلد ۶ آن را پاک کنید تا فضای خالی بیش‌تری روی کنسول یا پی سی خودتان داشته باشید!
اما خاطرات نه‌چندان خوبی که کمپین بتلفیلد ۶ به‌جا می‌گذارد، پس از لاگین به اولین تجربه بازی در قسمت چندنفره کاملا پاک می‌شوند. اینجاست که ورژن جدید بتلفیلد جادوی واقعی خودش را نشان می‌دهد و درگیری‌های پرتنش و بزرگ یا کوچک نظامی را در فرمی ایده‌آل و بی‌نهایت هیجان‌انگیز به‌تصویر می‌کشد. همانطور که اول متن هم اشاره کردم، بتلفیلد ۶ چیزی نیست جز یک «بتلفیلد» و این بزرگ‌ترین راز عملیات موفق بازی است؛ دقیقا برعکس اشتباهی که ورژن قبلی انجام داده بود و مخصوصا در ابتدای عرضه، وفاداری چندانی از هویت این مجموعه نداشت.
