دانشمندان پیش‌بینی کرده‌اند که تا یک دهه آینده، ۹۰ درصد احتمال هست که شاهد انفجار یک سیاهچاله باشیم؛ پدیده‌ای که تاکنون تنها در حد تئوری مطرح شده بود.
سیاهچاله‌های ستاره‌ای زمانی شکل می‌گیرند که یک ستاره پرجرم در نهایت عمر خود فرو می‌پاشد و پس از انفجار ابرنواختری، جرمی به جا می‌گذارد که حتی نور هم ناتوان است از آن فرار کند. این نوع سیاهچاله‌ها معمولا بین ۳ تا ۵۰ برابر جرم خورشید وزن دارند.
اما نوع دیگری از سیاهچاله‌ها، موسوم به «سیاهچاله‌های نخستین» یا Primordial، به‌صورت نظری مطرح هستند که در کسری از ثانیه از مناطق فوق‌العاده متراکم کیهان اولیه به وجود آمده‌اند. این اجرام می‌توانند بسیار سبک‌تر از سیاهچاله‌های ستاره‌ای باشند و به عنوان بقایای دوران ابتدایی جهان شناخته شوند.
هرچند سیاهچاله‌ها معمولا به عنوان اجرامی شناخته می‌شوند که همه چیز را در اطراف خود می‌بلعند، اما طبق نظریه «استیون هاوکینگ»، در نهایت عمرشان به دلیل فرآیندی به نام «تابش هاوکینگ» منفجر خواهند شد. در گذشته تصور می‌شد چنین انفجارهایی تنها هر ۱۰۰ هزار سال یک‌بار رخ می‌دهد؛ اما پژوهش جدیدی که در نشریه Physical Review Letters منتشر شده، احتمال دیدن چنین پدیده‌ای در دهه پیش‌رو را بسیار بالا ارزیابی کرده است.
پیش‌بینی دانشمندان از احتمال وقوع انفجار سیاهچاله در دهه آینده
«آیدن سیمونز»، پژوهشگر دانشگاه ماساچوست، در این باره می‌گوید:
«با احتمال ۹۰ درصد، ممکن است طی ۱۰ سال آینده شاهد انفجار یک سیاهچاله باشیم. نکته مهم این است که تلسکوپ‌های کنونی چه فضایی و چه زمینی توانایی ردیابی چنین انفجاری را دارند.»
او تاکید کرد که بیشترین احتمال انفجار مربوط به سیاهچاله‌های نخستین است. این سیاهچاله‌ها هرچه سبک‌تر شوند، داغ‌تر می‌شوند و بیشتر با تابش هاوکینگ ذرات منتشر می‌کنند تا جایی که به‌طور کامل منفجر می‌شوند.
پیشرفت دیگر این تحقیق به‌چالش کشیدن فرضیات رایج درباره خواص الکتریکی سیاهچاله‌ها است. به گفته دانشمندان، اگر سیاهچاله‌های نخستین در زمان تشکیل دارای بار الکتریکی خاصی موسوم به «الکترون‌های تاریک» باشند، می‌توانند مدتی پایدار بمانند و سپس منفجر شوند.
این بار الکتریکی تاریک، برخلاف الکترون‌های معمولی، در چارچوب مدل‌های نظری «الکترودینامیک کوانتومی تاریک» تعریف می‌شود و می‌تواند چگونگی رفتار ماده در اطراف سیاهچاله‌ها را تغییر دهد. این فرضیه احتمال انفجار را از هر ۱۰۰ هزار سال یک‌بار به حدود هر ده سال یک‌بار افزایش می‌دهد.
دانشمندان می‌گویند انفجار یک سیاهچاله نه‌تنها یک پدیده بصری خارق‌العاده است، بلکه می‌تواند اطلاعاتی بی‌مثل از تمام ذرات زیراتمی موجود در کیهان به ما بدهد؛ از ذرات شناخته‌شده مانند الکترون‌ها و کوارک‌ها گرفته تا ذرات ناشناخته‌ای که شاید حتی شامل ماده تاریک هم باشند. آنها هشدار می‌دهند که وقوع چنین پدیده‌ای قطعی نیست، اما احتمال بالای آن نشان می‌دهد باید آماده باشیم.
خوشبختانه فناوری تلسکوپ‌های امروزی برای شناسایی نشانه‌های انفجار یک سیاهچاله نخستین کافی است.
