چینی‌ها احتمالاً در آینده‌ی نزدیک بر مدار نزدیک زمین نیز سلطه خواهند یافت؛ زیرا ایستگاه فضایی «تیان‌گونگ» چین پس از بازنشستگی ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) در نهایت این دهه، تنها سکونتگاه مداری دولتی برفراز زمین است. ناسا فعلاً برنامه‌ای برای جایگزینی مستقیم ایستگاه فعلی ندارد، هرچند چندین شرکت خصوصی طرح‌هایی برای ساخت ایستگاه‌های خود در دست دارند.
چین نیز ساخت ابرمنظومه‌های ماهواره‌ای عظیم خود را آغاز کرده تا با شبکه‌ی در حال گسترش «استارلینک» اسپیس ایکس رقابت کند. علاوه بر این، چینی‌ها قصد دارند یک مزرعه خورشیدی مداری و نیز تلسکوپی فضایی شبیه به جیمز وب بسازند.
روی زمین، چین اکنون شش پایگاه پرتاب عملیاتی دارد که به این کشور امکان می‌دهند در سال‌های آینده شمار پرتاب‌های خود را به‌شتاب افزایش دهد.
اما شاید نگران‌کننده‌ترین بخش برای آمریکا این باشد که چین تمام این دستاوردها را به‌طور همزمان پیش می‌برد. به‌نقل از نویسندگان ریپورت: «چین در حال تجربه‌ی همزمان عصر آپولو خود، استقرار دائمی در مدار نزدیک زمین و تجاری‌سازی فضا است.»
راز عملیات موفق اخیر چین، همان‌طور که انتظار می‌رود، افزایش چشمگیر سرمایه‌گذاری بوده است؛ به‌ویژه در شرکت‌های خصوصی که با حمایت ویژه دولت برای کمک به سازمان ملی فضایی چین (CNSA) تقویت شده‌اند. به‌عنوان نمونه، این کشور در سال گذشته ۲٫۸۶ میلیارد دلار در بخش فضایی خصوصی سرمایه‌گذاری کرد؛ رقمی که بیش از ۱۷ برابر بودجه‌ی ۱۶۴ میلیون دلاری صرف‌شده در همین زمینه در سال ۲۰۱۶ است.
عامل مهم دیگر، تمایل چین به همکاری با کشورهای دیگر از جمله روسیه، هند و ژاپن بوده است. این رویکرد که «جاده ابریشم فضایی» نام گرفته، تاکنون به ایجاد بیش از ۸۰ پروژه با شرکای بین‌المللی منجر شده و به گفته پژوهشگران، «نفوذ آمریکا را کاهش داده است.»
در همین حال، جاه‌طلبی‌های فضایی آمریکا با کاهش بودجه ناسا در دوران دولت ترامپ آسیب دیده است؛ بودجه‌ای که تقریباً نصف شده، چندین مأموریت بلندمدت را در خطر انداخته و بر بخش فضایی خصوصی هم اثر منفی گذاشته است.
دیو کاووسا، رئیس فدراسیون پرواز فضایی تجاری به ارزتکنیکا گفت: «ایالات متحده امروزه هنوز در بسیاری از حوزه‌های فضایی جلوتر است. اما چینی‌ها خیلی سریع پیش می‌روند و اگر ما اقدامی نکنیم، ظرف ۵ تا ۱۰ سال آینده از ما جلو خواهند زد.»
