مسائل مالی نیز از حواشی دور نماندند. آوریل ۲۰۲۱، بلومبرگ در ریپورتی نوشت که دولت عربستان میلیاردها دلار صورتحساب خریدنشده به پیمانکاران بدهکار است. کمیسیون سلطنتی شهر ریاض (RCRC) بلافاصله واکنش نشان داد و با یک صدور بیانیهای، این ادعاها را «قاطعانه تکذیب کرد» و اصرار داشت که پولها بهموقع خرید شدهاند.
بااینحال، RCRC در همان بیانیه تایید کرد که «مذاکراتی در حال انجام است» تا هزینههای اضافی ناشی از تأخیرات همهگیری ارزیابی شوند. این نشان میداد که اختلافات اصلی بر سر مطالبات پیمانکاران برای جبران هزینههای هنگفت ناشی از توقف کار بوده، نه خریدهای خود قرارداد.
اتهامات مالی، اختلافات قراردادی و بازداشت فرماندار وقت ریاض، سایهای بر روند ساخت انداختند
بهعلاوه متروی ریاض برخی مشکلات داخلی بین مقامات این کشور را هم تجربه کرد. در سال ۲۰۱۷، در جریان کارزار معروف مبارزه با فساد در عربستان، امیر ترکی بن عبدالله فرماندار وقت ریاض دستگیر شد. بخشی از اتهامات او این بود که قراردادهای مترو را به «شرکتهای متعلق به خود» واگذار کرده است.
نیز، ریپورتهایی از نگرانیهای عمومی در مورد مسائل حقوق کارگران مهاجر در بستر کلی «پروژههای کلان» عربستان وجود داشت که توسط سازمانهایی چون دیدهبان حقوق بشر مستند شدهاند و به شرایط کاری سخت اشاره داشتند.
با تمام این کشمکشها، هزینه نهایی پروژه چیزی نزدیک به ۲۵ میلیارد دلار تمام شد. نکته جالب اینکه مقامات رسمی خودشان تأکید کردهاند که این پروژه اصلاً قرار نبوده یک سرمایهگذاری تجاری سودآور باشد. پیشبینی میشود پولی که از فروش بلیت به دست میآید، فقط حدود ۴۰ درصد هزینههای جاری و عملیاتی را پوشش دهد.
بنابراین مترو ریاض نه بهعنوان یک بنگاه اقتصادی پولساز، بلکه بهعنوان زیرساخت عمومی یارانهای و سرمایهگذاری بلندمدتی برای آینده شهر توسعه یافت.
ریلهای هوشمند: مغز دیجیتال بزرگترین متروی خودکار دنیا
آنچه مترو ریاض را در سطح جهانی متمایز میکند، فناوری پیشرفته و تماماتوماتیک آن است. کل این شبکه ۱۷۶ کیلومتری با بالاترین سطح اتوماسیون (GoA 4) کار میکند، یعنی قطارها بدون هیچگونه راننده یا پرسنلی به طور کامل از راه دور و توسط مراکز کنترل هدایت میشوند.
مترو ریاض با سطح اتوماسیون GoA4، بدون راننده و کاملاً از راه دور کنترل میشود
رسیدن به این سطح از اتوماسیون، به لطف سیستم سیگنالدهی پیشرفته «کنترل قطار مبتنی بر ارتباطات» یا CBTC ممکن شد، فناوریای که دو غول صنعتی، یعنی زیمنس و آلستوم تأمینش کردهاند و اجازه میدهد قطارها بهجای فاصله ثابت، «بلوک متحرک» داشته باشند:
